Pod koniec XX wieku na forum państw członkowskich rozpoczęła się wzmożona debata na temat odpowiedzialności człowieka za zmiany klimatu co zostało wykazane w Europejskim Programie w sprawie Zmian Klimatu (European Climate Change Programme) przyjętym w czerwcu 2001 r.

Unia Europejska (UE) w dokumencie tym potwierdziła swoją istotną rolę w realizacji zobowiązań wynikających z Ramowej Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, jak również ratyfikowała Protokół z Kioto w dniu 31 maja 2002 r.

Polska, nie będąc wtedy jeszcze członkiem UE, protokół ten ratyfikowała dnia 13 grudnia 2002 r. W celu realizacji zobowiązań wynikających z tej Konwencji i Protokołu powstała Zielona Księga, która rekomendowała utworzenie systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych.

Z kolei jednym z kluczowych elementów podpisanego w 2015 roku porozumienia paryskiego jest międzynarodowy przegląd działań dotyczących ograniczania emisji, czyli dokonywana co pięć lat ewaluacja globalnych postępów w zakresie ochrony klimaty. Zgodnie z zasadami wdrażania porozumienia paryskiego proces ten powinien odzwierciedlać „zasadę sprawiedliwości” oraz opierać się na „najbardziej wiarygodnych badaniach naukowych”, brakuje jednak szczegółów tego, jak konkretnie źródła będą wykorzystane i w jaki sposób rezultaty ewolucji przełożą się na zwiększenie ambicji.

Rodzi to obawę, że zasady wdrażania porozumienia klimatycznego będą wprawdzie pozwalały stwierdzić, czy nie pozostajemy w tyle z działaniami na rzecz klimatu, jednak nie dostarczą żadnych gotowych rozwiązań. To z kolei stwarza zagrożenie, że nie będziemy w stanie uporać się z jednym z najważniejszych jak dotąd problemów związanych z porozumieniem paryskim – tym, że te kraje nie maja obowiązku zagwarantować , że ich obietnice klimatyczne będą szły ramię w ramię z celami globalnymi.

Sprawny, ambitny proces będzie kluczem do tego, by świat wszedł na pożądany tor rozwoju.
Dlatego nasi respondenci, uczestniczący w ankiecie, której głównym celem było sprawdzenie wiedzy na temat transformacji energetycznej i udziału przedstawicieli pracowników i związków zawodowych w transformacji energetycznej w sektorze transportu, pokazując wieloaspektowe ujęcie i rozumienie tej problematyki wśród reprezentacji pracowników, w znacznym stopniu przyczynili się, do opracowania RAPORTU POLSKIEGO w ramach projektu „Learning FAST and Green” w którym Związek bierze udział.
W/w raport krajowy został zaprezentowany przez Przewodniczącego Związku Aleksandra Motyka na Streering Committee w Toledo, Hiszpania 20 lutego 2020 roku.

Przygotował:
MIŚTAL Adam – koordynator projektu